بلاک چین چیست؟

بلاک چین نوع خاصی از پایگاه داده است. همچنین ممکن است اصطلاح فناوری دفتر کل توزیع شده (یا DLT) را شنیده باشید- در بسیاری از موارد، آنها به یک چیز اشاره می کنند.

بلاک چین دارای ویژگی های منحصربه فردی است. قوانینی در مورد نحوه افزودن داده ها وجود دارد، و پس از ذخیره داده ها، تغییر یا حذف آنها عملاً غیرممکن است.

در طول زمان، داده ها در ساختارهایی به نام بلاک اضافه می شوند. هر بلاک در بالای بلاک آخر ساخته شده است و شامل بخشی از اطلاعات است که به بلاک قبلی پیوند می دهد. با مشاهده به روزترین بلاک، می توانیم ببینیم که بعد از آخرین بلاک ایجاد شده است. بنابراین اگر تا آخر «زنجیره» را ادامه دهیم، به اولین بلاک خود– معروف به جنسیس بلاک (Genesis block) یا بلاک اولیه، خواهیم رسید.

برای آنالوگ کردن، فرض کنید که یک صفحه گسترده با دو ستون دارید. در سلول اول ردیف اول، هر داده ای را که می خواهید در آن نگه دارید، قرار می دهید.

داده های سلول اول به شناسه‌ای دو حرفی تبدیل می شوند که سپس به عنوان بخشی از ورودی بعدی استفاده می شوند. در این مثال، شناسه دو حرفی KP باید برای پر کردن سلول بعدی در ردیف دوم (defKP) استفاده شود. این بدان معناست که اگر اولین داده ورودی (abcAA) را تغییر دهید، ترکیب متفاوتی از حروف را در هر سلول دیگر دریافت خواهید کرد.

اکنون با نگاهی به ردیف 4، آخرین شناسه ما TH است. به خاطر دارید که گفتیم چگونه نمی توانید به عقب برگردید و ورودی ها را حذف کنید؟ دلیل این مسئله این است که برای هر کسی آسان است که بگوید این کار انجام شده است، و آنها فقط تلاش شما را برای تغییر نادیده می‌گیرند.

فرض کنید داده‌ها را در همان سلول اول تغییر می‌دهید- یک شناسه متفاوت دریافت می‌کنید، به این معنی که بلاک دوم شما داده‌های متفاوتی خواهد داشت، که منجر به شناسه متفاوتی در ردیف 2 و غیره می‌شود. در اصل، TH محصول تمام اطلاعاتی است که قبل از آن آمده است.

بلاک ها چگونه به هم متصل می شوند؟

آنچه در مطالب بالا مربوط به بلاک چین مورد بحث قرار دادیم- شناسه های دو حرفی ما- تشبیهی ساده از نحوه استفاده بلاک چین از توابع هش است. فرایند هش کردن مانند چسبی عمل می کند که بلاک ها را در کنار هم نگه می‌دارد. این فرایند شامل گرفتن داده با هر اندازه و ارسال آن از طریق یک تابع ریاضی برای تولید خروجی (هش) با طول یکسان است.

هش‌های مورد استفاده در بلاک‌چین جالب هستند، چون احتمال یافتن دو داده که دقیقاً همان خروجی را دارند، به‌ شدت پایین است. مانند شناسه هایی که در مقاله قبلی به آنها اشاره کردیم، هر گونه تغییر جزئی در داده های ورودی ما خروجی کاملاً متفاوتی خواهد داشت.

بیایید با SHA256، تابعی که به طور گسترده در بیت کوین استفاده می شود، توضیح دهیم. همانطور که می بینید، حتی تغییر در بزرگی و کوچکی حروف برای به هم زدن کامل خروجی کافی است.

این واقعیت که هیچ اختلاف SHA256 شناخته شده ای وجود ندارد (یعنی دو ورودی متفاوت که خروجی یکسانی را به ما می دهند)، در زمینه بلاک‌چین ها بسیار ارزشمند است. این بدان معنی است که هر بلاک می تواند با درج هش خود به بلاک قبلی اشاره کند و هرگونه تلاش برای ویرایش بلاک های قدیمی بلافاصله آشکار می شود.